W czwartek 21 marca, MASRowa ekipa z Ochoty w składzie SP5WIT – organizator - logowanie łączności, SP5EKE - łączność 145.500 FM, SQ5GLU i SQ5PE – praca na DMR, SP5SO – wsparcie,
przeprowadziła ćwiczenia pt. "Zagubieni w akcji". Celem przeprowadzenia ćwiczeń była próba namierzenia przez korespondentów lokalizacji stacji terenowej. Ćwiczenia miały charakter dynamicznej improwizacji i zostały zaanonsowane 12h przed rozpoczęciem.

Jak zazwyczaj, tego typu ćwiczenia miały też na celu przeprowadzenie sprawdzianu sprzętu oraz efektywnego uruchomienia stacji, i późniejszego sprawnego demontażu z miejsca operowania. Znakomicie sprawdza się tu zastosowanie systemu go-box z radiostacją i jej wyposażeniem zabudowanej w poręcznej skrzynce-walizce. Przy okazji przetestowaliśmy polowy maszt lekki, zakupiony w znanej firmie będącej źródłem demobilowego wyposażenia. Jest on niedrogim rozwiązaniem umożliwiającym wyniesienie anteny do wysokości rzędu 10m, wymaga natomiast zastosowania dwóch pięter odciągów, oraz podczas stawiania - pomocy drugiej osoby.

Miejscem nadawania było Kopiec Powstania Warszawskiego w okolicy ul. Bartyckiej. Jest to wysoko położony punkt. Jego zaletą jest ogólnodostępność i niski poziom zakłóceń, a także wystarczająca ilość miejsca oraz elementów ułatwiających szybkie zainstalowanie anten.

Rozstawienie i przygotowanie sprzętu zajęło nam około 15 minut. Udało nam się przeprowadzić wiele odległych łączności (Radom) nawet z mocy 5W.
Zastosowany sprzęt:
Stacja 2m FM:
Maszt alu 7m + Diamond X-30 + 15m fidera Ecoflex10
FT-857 + aku 20Ah, słuchawki
Laptop Lenovo X230
Oświetlenie Black Diamond Apollo

DMR:
TYT MD-380 UHF i Anytone 878
Maszt polowy o wysokości 9m + Midland NR-770 + 15m fidera H155

Stanowisko uzupełniał stolik oraz fotele turystyczne.

W ćwiczeniach wzięło ogółem 29 stacji na 2m i 7 stacji DMR

Test łączności DMR simplex miał na celu ocenę przydatności wykorzystania tego systemu bez użycia przemienników. Z punktu widzenia pracy stacji sztabowej prowadzącej wywołania, wypadł on bardzo pozytywnie. Łączność była bezproblemowa, a czytelność wszystkich korespondentów była znakomita. Należy przy tym zauważyć że część zgłaszających się stacji DMR pracowała "portable". W rzadkich przypadkach relacji, gdzie pojawiały się nieliczne błędy w zdekodowaniu audio, czytelność spadała do R4 ze słyszalnymi zniekształceniami typowymi dla DMR w takiej sytuacji.
Oczywisty w cyfrowej łączności brak szumów, problemów ze squelchem podnosi akustyczny komfort pracy stacji, szczególnie w której operatorzy obok mogą pracować w tym czasie na innych pasmach.
W przypadku najdalej oddalonej stacji SQ5EBM (dystans ok. 18km) relacje operatora zarówno z anteny bazowej jak i portable z zewnątrz budynku, były czytelne jednakowo dobrze - praktycznie bez zauważalnej różnicy. Biorąc pod uwagę podjętą pracę na dość mocno zakłócanym przez obecność "obcych" sygnałów paśmie 70cm, można wywnioskować że algorytmy korekcji błędów w kodeku audio zastosowanym w DMR dobrze radzą sobie w trudnym środowisku, w sytuacji w której być może relacja nadana w FM mogłaby być wyrywkowo zakłócana.
Bardzo dużą pomocą dla operatora, szczególnie pracującego na stacji sztabowej, jest identyfikacja ID/znaku nadawcy na wyświetlaczu - eliminuje konieczność potencjalnego powtarzania znaku nadawcy celem jego prawidłowego rozpoznania, tym samym pozwala na szybsze i skuteczniejsze przekazanie komunikatu.
W przypadku mających miejsce "nakładek' przy zgłaszających się jednocześnie 2-3 stacjach, widoczny krótko znak po naciśnięciu przez nie PTT, pozwolił na zapamiętanie przez operatora znaków i kolejkowanie ich do dalszej łączności.
Biorąc pod uwagę setup testowej stacji - kabel ze znacznym tłumieniem w paśmie 70cm, oraz antena mobilowa do której z pewnością doprowadzona została jedynie mniejsza część nadanej mocy z 5W którymi dysponuje podłączony wówczas ręczny radiotelefon MD-380, można oceniać łączność simplex w tym systemie jako dobre uzupełnienie i skuteczne rozwiązanie do wykorzystania w przyszłości.